دخترم با...................

دخترم با تو سخن ميگويم:...گوش کن با تو سخن ميگويم..

زندگی در نگهم گلزاريست..

و تو با قامت چون نيلوفر..شاخه پر گل اين گلزاری

من در اندام تو يک خرمن گل ميبينم..گل گيسو گل لبها گل لبخند شباب....

من به چشمان تو گلهای فراوان ديدم گل عفت.گل صد رنگ اميد..گل

فردای اميد..گل فردای سپيد...

ميخرامی و تو را مينگرم..چشم تو اينه ی روشن دنيا بين است...

تو همان خرد نهالی که چنين باليدی؟

راست چون شاخه ی سرسبز برومند شدی؟

همچو پر غنچه درختی همه لبخند شدی؟.....

ديده بگشای در انديشه ی گل چينان باش..همه گل چين گل امروزند...

همه هستی سوزند..کس به فردای گل نمی انديشد...

انکه گرد همه گلها به هوس می چرخد...بلبل عاشق نيست...بلکه گل

چين سيه کرداريست:که سراسيمه..می دود در پی گلهای لطيف..تا

يکی لحظه به چنگ اوردو ريزد بر خاک....

دست او دشمن باغ است ونگاهش ناپاک...

تو گل شادابی..

به ره باد مرو..

غافل از باغ مشو..

ای گل صد پر من ..

با تو در پرده سخن ميگويم...

عشق ديدار تو بر گردن من زنجير است..

و تو چون قطعه الماس درشتی کمياب..

گردن اويز اين زنجيری..

تا نگهبان تو باشم ز حرامی در شب...برخود ازرنج بپيچم همه

روز...ديده از خواب بپوشم همه شام..

دخترم گوهر من...تو که تک گوهر دنيای منی...دل به لبخند حرامی مسپار...

دزد را دوست مخوان...چشم اميد بر ابليس مدار..

ديوخويان پليدی که سليمان رويند همه گوهر شکنند..

ديو کی ارزش گوهر داند؟

نه خردمند بود انکه اهريمن را ز سر جهل سليمان خواند...

دخترم ای همه هستی من:تو چراغی تو چراغ همه شبهای منی...

به ره باد مرو...

تو گلی دسته گلی..صد رنگی..

پيش گل چين منشين...

تو يکی گوهر تابنده بی مانندی...

خويش را خوار مبين...

ای سرا پا الماس از حرامی بهراس..

قيمت خود مشکن.

قدر خود را بشناس..قدر خود را بشناس